بسم الله الرحمن الرحیم.

یادم نمی رود ، آنجا درمیان باغ، درساحل سبزرودخانه ، نغمه های دلنشین پرندگان، جریان آب ، رقص شاد شاخه های افشان ، آوای نسیم ، همه و همه هنرموسیقایی خود را به پای سرود حماسی شهیدی آورده بودند،که از محمد (صلی الله و علیه وآله) علی(علیه السلام) فاطمه(سلام الله علیها) حسین(علیه السلام) و زینب(سلام الله علیها) می سرود . سرودی که جان را نشاط می بخشید وروح ستیز با ستمگران را برمی انگیخت. صدایش رسا ازعمق جان وباتمامیت عشق بود. من آنجا بودم که ازمرزهای جنوب بوی بال فرشته می آمد. بعدها با چشمانی باز شاهد بودم که آن شعارها به شعور وشعور به عمل و عمل به جانی در طبق اخلاص و آن بر بال فرشتگان عرشی نشست و به سوی خدا رفت . حاج مهدی! چه زود وچه خوب، آنچه را که می خواستی شد!!

ادامه دارد...